ونزوئلا؛ ویتنام جدید برای آمریکا | باتلاق جدید واشنگتن در کارائیب

 این سخنان در حالی بیان می‌شود که هیچ سند معتبر بین‌المللی، نه سازمان ملل، نه سازمان کشور‌های آمریکایی و نه حتی آژانس مبارزه با مواد مخدر آمریکا، ونزوئلا را به عنوان تولیدکننده یا مسیر اصلی مواد مخدر معرفی نکرده است. برعکس، گزارش‌های مستند نشان می‌دهد بیش از ۹۰ درصد مواد مخدر از طریق مرز مکزیک و با همکاری کارتل‌های مکزیکی وارد آمریکا می‌شود. با این حال، واشنگتن به بهانه همان «کارتل خورشید» خیالی، بزرگ‌ترین استقرار نظامی در کارائیب پس از بحران موشکی کوبا را راه انداخته است.

نیکولاس مادورو بلافاصله پس از سخنرانی ترامپ، در یک پیام ویدئویی زنده با آرامش، اما قاطعیت گفت: «امروز میلیون‌ها زن و مرد در سراسر جهان به خیابان‌ها آمدند تا بگویند ونزوئلا تنها نیست! این یک رویداد تاریخی است؛ شبکه‌ای عظیم، متنوع و خودجوش از قدرت مردمی شکل گرفته که هیچ امپراتوری نمی‌تواند آن را خاموش کند. ما صلح می‌خواهیم، اما صلحی با عزت، با حاکمیت و با عدالت. اگر امپریالیسم شمشیر را انتخاب کند، ما نیز آماده‌ایم از میهن دفاع کنیم.» اشاره وی به اعتراضات مردمی در کشور‌های جهان از جمله آمریکا بود که با مداخله واشنگتن در کاراکاس مخالفند.

عزم جدی کاراکاس

مادورو در سخنرانی خود، استراتژی دفاع ملی را به‌طور کامل تشریح کرد و صراحتا گفت: «ما ارتش منظم کوچکی داریم، اما میلیون‌ها قلب عاشق وطن داریم. ما دقیقا همان راهی را می‌رویم که هو شی مین و ژنرال گیاپ رفتند و بزرگ‌ترین ارتش تاریخ را به زانو درآوردند.» ویژگی‌های عملیاتی این استراتژی که هم‌اکنون در سراسر ونزوئلا اجرا می‌شود شامل تشکیل بیش از ۵۰ هزار واحد چریکی سبک (هر کدام ۷ تا ۱۲ نفره) با سلاح‌های سبک، موشک‌های دوش‌پرتاب و نارنجک‌های دست‌ساز است. در این روش تاکتیک «چسبیدن به کمربند دشمن» است یعنی نزدیک شدن تا ۳۰۰-۵۰۰ متری نیرو‌های مهاجم تا نیروی هوایی آمریکا نتواند بدون کشتار نیرو‌های خودی شلیک کند.

مین‌گذاری گسترده در جاده‌های مرزی، حفر صد‌ها کیلومتر پناهگاه زیرزمینی و استفاده از غار‌های طبیعی، استفاده از تاکتیک «گل نیلوفر» که در آن یک گروه کوچک در مرکز قرار دارد و ده‌ها گروه دیگر مثل گلبرگ اطراف آن هستند که وقتی دشمن به مرکز حمله می‌کند، از همه طرف مورد هجوم قرار می‌گیرد و سپس چریک‌ها دوباره ناپدید می‌شوند مورد توجه است. 

ژنرال ولادیمیر پادرینو لوپز، وزیر دفاع ونزوئلا اعلام کرد که فقط در دو هفته گذشته بیش از ۳۸۰ هزار نفر از اعضای میلیشیای بولیواری داوطلبانه به آموزش‌های چریکی سبک ویتنامی پیوسته‌اند.

دیوسدادو کابیو، مرد شماره دو حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا نیز در یک سخنرانی آتشین گفت: «ما به دنبال جنگ نیستیم، اما اگر امپریالیسم بخواهد با زور وارد خانه ما شود، با کوهی از آتش روبه‌رو خواهد شد. ما ۲۵ سال است که در برابر تحریم، کودتا، ترور و حمله مزدوران مقاومت کرده‌ایم. یک حمله نظامی هم فقط بخشی از فصل حماسه مقاومت ما خواهد بود.»

تاریخ در حال تکرار است، این بار در حیاط خلوت آمریکا

دقیقا همان‌طور که ویتنام در سال ۱۹۷۵ هلیکوپتر‌های آمریکایی را از پشت‌بام سفارت در سایگون فراری داد، ونزوئلا امروز آماده است تا درس جدیدی به امپریالیسم بدهد: هیچ قدرتی نمی‌تواند ملتی را که تصمیم به مستقل زیستن گرفته، به زانو درآورد. ترامپ ممکن است هزاران تفنگدار دریایی بفرستد، اما ونزوئلا شاهد میلیون‌ها قلب متحد است؛ قلب‌هایی که در کاراکاس و هاوانا یا در کشور‌های مختلف جهان و حتی در خیابان‌های خود آمریکا می‌تپند و یک‌صدا فریاد می‌زنند: «ونزوئلا تنها نیست!»